Aukje Koornstra (1923-2015) is een dochter van Reinder en Tryn Koornstra - Smits. Aukje trouwde niet. Zij woonde met haar moeder aan de Smidsweg op nr. 23, tegenover de slagerij van haar broer Hidde, waar ze hielp in de bediening. Door haar werk en inzet voor de zondagsschool hebben heel veel (opgroeiende) Koudumers haar gekend en met haar te maken gehad. Op deze foto met Aukje in het midden is ze 16 jaar. Behalve het werk in de slagerij had ze werkhuizen, zoals bij Beitske Feenstra, met wie ze tevens bevriend was. Zo hielp zij ook in de huishouding bij Sybren Foppes de Jong aan de Snakke, een diep gelovig man, ouderwets en zuinig en dat alles op een nogal zelfbewuste wijze. Hij sprak langzaam met nadruk op ieder woord. Op en goede dag zag hij dat Aukje naar zijn mening de dweil niet goed uitwrong- zo zouden de vezels veel te snel slijten. Op belerende wijze deed hij haar uitgebreid voor hoe het wel moest. Toen hij klaar was moet Aukje hem met de natte dweil om de oren hebben geslagen. Ze vertelde het verhaal zelf en aan het eind klonk haar kenmerkende luide lachsalvo. Er circuleren ongetwijfeld meer anekdotes over Aukje Koornstra.
Aukje staat links vooraan op deze foto van de naaischool te Bakhuizen.
Het zelfde groepje leerlingen rond de nonnen die de naaischool leidden. Aukje staat derde van rechts.
|
|
|
Het is niet bekend voor welke gelegenheid deze dames als matroos zijn uitgedost. Ze hebben er duidelijk plezier in. Aukje is de tweede van links en rechts staat haar vriendin Fopje Bandstra, van de schoenwinkel in de Kninebuert. Wie de anderen zijn is niet bekend. 'Tante Aukje was aan het toneel,' zoals haar neef Diederick Koornstra schreef bij het inzenden van deze foto's afkomstig uit haar nalatenschap; zij is lid geweest van Toneel- en Harmonicaclub Pro Rive. De foto met de fiets is genomen in de Hoofdstraat voor 'Het Wapen van Friesland', voor 1958 want het telefoonnummer van het hotel bestaat nog uit twee cijfers. Op 15 jan. 2021 schreef Reinder Koonstra over zijn tante Aukje: 'Ze was mijn hele jeugd ook verbonden aan de huishoudschool, als oppas in de middagpauze. Dat vond ze ook prachtig! Elke week mocht ik helpen met het uitknippen en inrichten van flanelborden, nu powerpoint, voor de zondagsschool! Ze kon goed toneelspelen, en dus ook verhalen vertellen, maar de personages kreeg ze niet meer uit haar hoofd. Ze raakte begin zestiger jaren dan ook overspannen, en moest noodgedwongen stoppen met het toneelspel. Wellicht ook met de zondagschool, maar dat weet ik niet zeker. Ik zat daar al jaren niet meer op, maar de hele familie was met haar begaan!'
