Everen de Vries, binnenvisser uit Warns

Onderstaand verhaal over de “tichtset” van haar pake Everen, heeft Anita de Vries opgetekend uit de mond van haar tante Hammy, een dochter van Everen de Vries.

Tante Hammy vertelde dat ze, toen ze een jaar of 4-5 (1943) was, met haar vader naar de Galamadammen ging. Ze bleven daar ook wel slapen, er was een tweepersoonsbed.

Er stond een sterke stroom tussen de Morra en de Fluessen en wanneer Pake dan de netten overdwars had staan zodat de vis in de fuiken kwam, bleven ze er ’s nachts bij, want het scheepvaartverkeer had voorrang. Wanneer er een boot aan kwam moest Everen het net binnenhalen anders werd het kapot gevaren.

Aan de andere kant van de brug was er in oorlogstijd een Duitse post. Tante Hammy ging dan alleen naar die mannen en had 'vriendschap' gesloten met ene Günter. Hij vertelde haar over zijn vrouw en kinderen. In het Duits, wat tante op een of andere manier begreep. Meestal kreeg ze iets lekkers en dan ging ze weer.
Pake moest in oorlogstijd op de betonning passen op de Morra.

Wanneer het verzet een munitietransport verwachtte, versleepten ze de tonnen zodat de boten zich buiten de vaargeul vast voeren.
Nadat dit verschillende keren gebeurd was kwamen de Duitsers bij Pake verhaal halen. Jonge kerels en fanatiek, met het bajonet op het geweer en in de aanslag. Tante wist meteen hoe ernstig dit was.
Ze dacht: “Se sitte myn heit dea”. En voor ze wist wat ze deed beet ze één van de Duitsers in de hand.

Pake stond doodsangsten uit; want wat als het geweer op scherp stond? Het liep met een sisser af.